ఎండ కన్నొల్ల నట్టిదీ యింతి యకట
వెంట వచ్చెను వనముల కంటి నన్ను
వలదు వలదన్న వదలక, యలసి పోయె
నడవి పొదలను రాళ్ళను నడచి నడచి.
హంస తూలికా తల్పమ్ము నందు పండు
నట్టి సుకుమారి యీరాత్రి యటవి నిచట
కటిక నేలపై శయనించె కరుగ గుండె
గొప్ప దౌర్భాగ్యుడౌ పతి గూడు కతన.
యెంత చెప్పిన వినదాయె నేమి సేతు
నిట్టి దురదృష్ట జాతకు నీమె పొందె
నెట్లు పంపింతు వెన్కకు నింతి ననుచు
మిగుల వగచెను యోచించె పొగిలి నలుడు.
విడచి పెట్టెద నిప్పుడే వెలది నిచట
నేక వస్త్రమ్ము రెండుగా నింత చించి
కరుణ గలవార లెవరైన నరసి యామె
నప్ప జెప్పగ పుట్టింట నగును మేలు.
గుండె బరువెక్క నారాజు బండ బారి
లేచె మెల్లగ ప్రేమతో చూచె సతిని
రెండుగా చీల్చె వస్త్రమ్ము లేమ నొంటి
జేసి కలసివోయెను నిశి జింత తోడ.
No comments:
Post a Comment