తెలుగు తల్లి గుండె తెగ గోసి రెండుగా
రుధిర మోడ, జేయ రోదనమ్ము,
కనని వినని నాయకమ్మన్యు లక్కటా!
క్రూరులౌ కసాయి వార లైరి.

రెండుగా చీల్చె వస్త్రమ్ము లేమ నొంటి జేసి కలసివోయెను..................

ఎండ కన్నొల్ల నట్టిదీ యింతి యకట
వెంట వచ్చెను వనముల కంటి నన్ను
వలదు వలదన్న వదలక, యలసి పోయె
నడవి పొదలను రాళ్ళను నడచి నడచి.

హంస తూలికా తల్పమ్ము నందు పండు
నట్టి సుకుమారి యీరాత్రి యటవి నిచట
కటిక నేలపై శయనించె కరుగ గుండె
గొప్ప దౌర్భాగ్యుడౌ పతి గూడు కతన.

యెంత చెప్పిన వినదాయె నేమి సేతు
నిట్టి దురదృష్ట జాతకు నీమె పొందె
నెట్లు పంపింతు వెన్కకు నింతి ననుచు
మిగుల వగచెను యోచించె పొగిలి నలుడు.

విడచి పెట్టెద నిప్పుడే వెలది నిచట
నేక వస్త్రమ్ము రెండుగా నింత చించి
కరుణ గలవార లెవరైన నరసి యామె
నప్ప జెప్పగ పుట్టింట నగును మేలు.

గుండె బరువెక్క నారాజు బండ బారి
లేచె మెల్లగ ప్రేమతో చూచె సతిని
రెండుగా చీల్చె వస్త్రమ్ము లేమ నొంటి
జేసి కలసివోయెను నిశి జింత తోడ.

సరసాహ్లాదిని - సమస్య

సమస్య: పాడు మనుజుఁ జూడ వేడుక గద!

నా పూరణ :  

చెడును దరికి నెపుడు చేర నీయకు మంచు
మంచి వీడబోక మసలు మనుచు
తన మదిని వివేక మను రాతి పైన రా-
పాడు మనుజుఁ జూడ వేడుక గద!

గురు పూర్ణిమ

అజ్ఞాన ధ్వాంతములను
ప్రజ్ఞా దీధితులతోడ బారద్రోలున్
సుజ్ఞానము దయజేయును
విజ్ఞానాదిత్యుడగుచు వెల్గెడు గురుడే.

శంకరుని రూపమున దొల్త సంభవించి
మధ్యలో శంకరాచార్య మహిమ గలసి
అస్మా దాచార్య పర్యంత మవని నైన
గురు పరంపరకనయము కరము మోడ్తు.

మొదట నారాయణుని రూపమునను నిలచి
వ్యాస వాల్మీకులయి మధ్య వాసికెక్కి
అస్మ దాచార్య పర్యంత మవని వెలుగు
గురు పరంపర స్మరియింతు కరము మోడ్చి.

తొలి ఏకాదశి

శ్రీహరి పాల సంద్రమున శేషునిపై శయనించు, లోకముల్
మోహమునందు మున్గును, ముముక్షువు లిత్తరి వీడి కోరికల్
దేహము వొందు నిద్రయును, తిండియు కట్టడి జేసి, యాహరిన్
మోహపు టంధకారము సమూలముగా నశియింప వేడరే!

తొలి యేకాదశిని న్నిరశ్న వ్రతుడై తోయంబులున్ ద్రాగకే
బలి భిక్షంబులు బెట్టి ద్వాదశి తిథిన్ భక్షించుచో భోజ్యముల్
నలు మాసమ్ముల దీక్షనుండు యతిలో నారాయణుం జూచుచో
కలుగున్ సజ్జన కోటి కెల్ల శుభముల్ కాపాడుటన్ వేలుపుల్.

భానుడు దక్షిణాయనము వైపు గమించుచు కర్కటాన కా-
లూనిన పిమ్మటన్ వరుసలో నరుదెంచెడు పర్వ శోభలన్
మానవ కోటి పొంది బహు మంచిగ జీవన యాత్ర సాగగా
పూనిక నిచ్చు నీ దినము పొంగెడు భక్తిని శక్తి నిచ్చుచున్.

పుష్పలావిక

 




కల్వల మించు కన్నులును, కాముని తూపుల బోలు చూపులున్,
చెల్వగు మేని సోయగపు శ్రీ విభవాస్పదమై తరించు నా
వల్వయు, లాస్య చంద్రికల భాసిలు దివ్య ముఖేందు బింబమున్!
చెల్వుడు పుష్ప లావికను జేరక నెచ్చట దాగెనో గదా!