బాల్య చాపల్యమున కుంతి భాను జూచి
మంత్ర పఠనమ్ము జేసెను మాలి వేడి
యర్కు డల్లదె దిగివచ్చె నామె యెదుట
పండు వెన్నెల గాసెను పట్టపగలు.
మ్రాన్పడె మిత్రుండెదురుగ
కన్పడగా కుంతి యపుడు కలవరమై తా
పాన్పున దిగ్గున లేచెను
తన్పగ నా కన్య నంత తపనుడు పలికెన్.
తరుణీ! వచ్చితి నీకిడ
వరపుత్రుని స్వీకరింపు బాలుని యనుచున్
కరముల నుంచగ బిడ్డను
పరితాపము తోడ కుంతి పలికెను రవితో.
అయ్యో !భాస్కర! న్యాయమె
చెయ్యగ నే చిన్న తప్పు చినతన వాంఛన్
చయ్యన బిడ్డ నిడన్ మా
యయ్యకు నాకునపకీర్తి యౌ గాదె కటా.
ముని వాక్కు లగునె యనృతము
చనియెను నీ కన్యతనము సడలదనుచునా
యిను డగ్ని కాల్చ కుండునె
తను దాకిన తెలియదనుచు ధరణిని వింటే.
No comments:
Post a Comment