కల్యాణం కమనీయం

 నేటికిపండె నా తపము నీలమనోహరదేహు జేర్చి తి

చ్చోటికి నప్పగించితిని సుందరి సీతకు నామె దన్నుతో

మేటి ధనుర్ధరుండు పరమేష్ఠికి దండ్రి వధించి రావణున్

గాటపు మేలొనర్చును జగమ్ముల కంచు దలంచె మౌనియున్.

ఇనకుల సోము డెక్కిడె మహేశునిచాపము నేడు నా కహో

ముని పచరించె సత్కృతము పుణ్యము పండిన దిచ్చి వీర్యశు

ల్కను రఘురామమూర్తి కిక కన్నులపండువుగా వివాహమున్

బొనరిచి  ధన్యు నయ్యెదని పొంగె గడుంగడు బ్రహ్మవేత్త దాన్.

ఎప్పుడు వచ్చునో ధనువు నెప్పుడు త్రుంచునొ నా మనోహరుం

డెప్పుడు లంక కేగుదునొ యెప్పుడు రావణు డీల్గునో యటం

చెప్పటి కప్పుడే కనుల నింతలు చేసుక చూచుచుంటి నా

కిప్పుడు పండె నోములని యెంతయు జానకి పొంగె బ్రేమతో.

హరుని ధనుస్సు జేగొనిన యా క్షణకాలము వేదిపై మనో

హరిని గనంగ తీయనయి యాగిన, దే గతి నెక్కుపెట్టితిన్

శరమును, లాగితిన్ గుణము, జయ్యన ద్రుంచితి నే నెఱుంగ నా 

సరిజవరాలి జూచి వివశత్వము నొంది యనెంచె రాముడున్.

కుశలము గూర్చె గుఱ్ఱలకు గూర్మిని గౌశికు డెన్న మౌనికిన్

వశ మొనరించి బాలురను వంతను బొందితి గాని చూడ స ద్యశ మది నాకు వియ్య మన నా మిథిలేశునితోడ నంచు దా

దశరథభూపు డెంతయు ముదమ్మున నేగె విదేహభూమికిన్.

దివ్యమౌ పెండ్లిని దిలకించ తారకల్ 

...దిగివచ్చి ముత్యాల తీరు నొప్పె!

పద్మాక్షి జానకి పద్మ హస్తాలలో 

...బద్మ రాగాలనే భ్రాంతి గల్గె!

శ్రీ రామచంద్రుని శిరసుపై రాలుచో 

...దెల్ల మల్లెల వోలె జల్లులాయె!

నీల దేహమ్ముపై జాలువారెడు వేళ 

...నింద్ర నీలమ్ములై యింపు గొలిపె!

జానకీ రామచంద్రుల శుభ వివాహ 

సమయమున నొండొరుల్ వేడ్క సందడించ

బోసికొను తలబ్రాలిట్లు భాసమాన 

మగుచు కల్యాణకరములై జగతి గాచు.